#136 Córki latarnika – Jean Pendziwol

Uwielbiam książki, których historia skrywa tajemnice!
Mogę się w nich zaczytywać i pochłaniać słowo po słowie, odkrywając kolejne puzzle tajemnic bohaterów. Na pewno czytaliście, bądź oglądaliście (bardzo dobrze zagrany) film pt. “Światło między oceanami”. W obu historiach pojawia się motyw osamotnienia i walki z panującą wokół rzeczywistością. To również opowieść o miłości i poświęceniu.

Może nie jest to powieść, która dołączy do kanonu klasyka. To jednak ma w sobie coś, co mnie przyciągało i nie pozwoliło przestać czytać. Prosty język, ciekawe postacie i zaskakujące, głęboko skrywane tajemnice.

Polecam!

Córki latarnika, entuzjastycznie przyjęty przez krytykę „dorosły” debiut Jean. E. Pendziwol, autorki książek dla dzieci, to poruszająca opowieść o rodzinie, tożsamości, sztuce i prastarej tajemnicy, tchnąca niespokojną atmosferą i emocjonalną potęgą Języka kwiatów, Sierocych pociągów i Światła między oceanami.

Choć umysł ma wciąż bystry, Elizabeth straciła wzrok. Mieszka w domu spokojnej starości i nie mogąc już czytać ulubionych książek ani oglądać obrazów, które tak bardzo ją kiedyś poruszały, wypełnia pustkę muzyką i rodzinnymi wspomnieniami, zwłaszcza o ukochanej siostrze bliźniaczce Emily. Kiedy odnajdują się prywatne dzienniki zmarłego ojca Elizabeth, przeszłość staje się nagle teraźniejszością, i to za bardzo.
Przy pomocy Morgan, nastoletniej przestępczyni, która odpracowuje karę w domu spokojnej starości, Elizabeth czyta dzienniki, które zabierają ją na wyprawę przez czas i zbliżają do siebie obie podróżniczki…