#171 Jądro dziwności. Nowa Rosja – Peter Pomerantsev

W Rosji można się zakochać albo ją znienawidzić.
Ja ją pokochałam i z ogromną przyjemnością sięgam po kolejne tytuły z tej tematyki.
Nieprzerwanie pasjonuje mnie różnorodność Rosjan. Ich barwność i nieustępliwy charakter jako naród.
To był kolejny reportaż przybliżający mi kraj w którym jestem zakochana. Jednak tutaj poznajemy młodych Rosjan – ich współczesne podejście do świata i innych narodowości. Wydawać by się mogło, że narody się zmieniają. Wszyscy, tylko nie Rosja.

Bandyta z duszą artysty, zawodowe podrywaczki, opasane dynamitem Czarne Wdowy, Nocne Wilki – obrońcy świętej Rusi na motorach, oligarchowie rewolucjoniści, modelki o skłonnościach samobójczych, niedoszły reżyser, który z wyżyn Kremla pociąga za sznurki w politycznym teatrze lalek: witajcie w surrealistycznym sercu Rosji w XXI wieku, w jądrze dziwności.

W kraju, który obejmuje dziewięć stref czasowych i zajmuje jedną szóstą powierzchni lądów, gdzie odcięte od świata wioski, w których ludzie wciąż czerpią wodę z drewnianych studni, współistnieją z mieniącymi się błękitnym szkłem i stalą wieżowcami nowej Moskwy, jedyną spajającą siłę stanowi telewizja. To ona jest najważniejszym narzędziem nowego typu autorytaryzmu, dużo subtelniejszego niż jego dwudziestowieczne odmiany.