Zabrałam się za lekturę Ojczyzna dobrej jakości. Reportaże z Białorusi i nie mogłam się od niej oderwać! Dość zgrabny zbiór krótkich reportaży osób, które wnikliwie i w bezpośredni sposób ukazują jak pełna sprzeczności jest Białoruś. Ale po skończeniu lektury…
Mimo, że to moje pierwsze przeczytane reportaże o tym kraju, po skończonej lekturze czuję mocny niedostatek. Niektóre z tematów zostały potraktowane po macoszemu, a nie które fragmenty przychodziły mi na myśl przepisany podręcznik do historii.
Reportaże to dla mnie obraz dzięki któremu bez skrupułów ze strony autora poznam świat, który widzi. Usłyszę ludzi z którymi rozmawia.
Tutaj jednak tego brakowało, a szkoda.
Przekład z niemieckiego Alicja Rosenau, przekład z rosyjskiego Agnieszka Sowińska.
Redakcja: Małgorzata Nocuń.
Z czym dzisiaj kojarzy się Białoruś? Niektórym z mityczną krainą nad Niemnem i kresowymi dworkami, wielu z Adamem Mickiewiczem i Świtezianką, ale większości zapewne z Aleksandrem Łukaszenką, którego nazwisko przy każdej wzmiance o Białorusi odmieniane jest przez wszystkie przypadki. Zdaje się, że na geopolitycznych zakrętach straciliśmy z oczu Białorusinów i ich codzienne życie, czasem zwykłe, niekiedy wyjątkowe, jak to bywa – pełne marzeń i rozczarowań.
W tym zbiorze reportaży polityka jest ważna, ale nie najważniejsza. Na pierwszym planie pojawiają się ludzie. Czasem charyzmatyczni, pełni pasji i wiary w idee, a czasem zrezygnowani i pogodzeni z reżimem.
Rozmawiają z nimi polscy, niemieccy i białoruscy reporterzy. Z tych opowieści wyłania się obraz kraju, który bywa niepokojący, czasem szokuje, ale bez wątpienia porusza i nie pozostawia obojętnym.