Powieść One płoną jaśniej nie jest historią, którą czyta się łatwo. Nie da się przerwać czytania i nie myśleć, nie czuć tego, co przeżywają bohaterki.
Losy Purnimy i Sawithy przeszywają, a kolejne, często szokujące wydarzenia głęboko wgryzają się, nie dając wytchnienia.
W postaciach dwóch, biednych dziewczyn z Indii może utożsamić się każda z nas. Każda. Nie ważne czy mieszkasz w ogromnej metropolii, czy małej wiosce, nieistotne jest Twoje położenie – Purnima i Sawitha są metaforą, metaforą kobiet, których seksizm, przemoc domowa czy prześladowania społeczne dotyka praktycznie codziennie. Myślisz, że Ciebie to nie dotyczy? Nawet w najmniejszym stopniu?
Jestem zdania, że każda z nas powinna sięgnąć po “One płoną jaśniej”. Dlaczego? Bo siła jest kobietą i tylko od nas zależy czy podzielimy się nią z innymi.
Urodziły się skazane na dożywotnie cierpienie – jak wszystkie kobiety z małych indyjskich wiosek. Tam nie liczy się, czy jest się siostrą, żoną czy matką. Tam kobieta jest niewolnicą.
Poniżane, wykorzystywane i okaleczane Purnima i Sawitha w przyjaźni znajdują azyl. Do czasu… Jednak ogień nadziei, który raz zapłonął w ich sercach, nie gaśnie. A im bardziej los z nimi igra, tym one płoną jaśniej.
Z bohaterkami odważnej powieści Shobhy Rao utożsamiają się kobiety z wielu stron świata.
Seksizm, przemoc domowa, opresyjne normy społeczne to wciąż codzienność miliardów z nich.
źródło opisu: https://otwarte.eu/book/one-plona-jasniej